Test badający styl uczenia się
1) Co zostaje Ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej Ci wcześniej osoby?
- a) jej twarz
- b) jej imię /nazwisko
- c) to, co czułeś będąc w jej towarzystwie, lub to, co robiliście razem
2) Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej?
- a) czytasz tekst podany w dowolny sposób, oglądasz ilustracje, wykresy itp.
- b) słuchasz wykładu, dyskutujesz na dany temat, zadajesz pytania
- c) notujesz, wykonujesz rysunki, konstruujesz, poruszasz się, odgrywasz role
3) Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej?
- a) książki, które zawierają opisy pomagające Ci wyobrazić sobie to, co się dzieje
- b) książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów
- c) książki o uczuciach i emocjach bohaterów, z wartką akcją, poradniki
4) Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym?
- a) czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo
- b) słuchasz książki nagranej na płytę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki
- c) uprawiasz sport, grasz w grę wymagającą ruchu, spacerujesz, piszesz, rysujesz
5) Które z wymienionych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki się uczysz?
- a) podczas nauki nie przeszkadza Ci muzyka lub inne dźwięki
- b) nie potrafisz się uczyć, gdy w Twoim pobliżu słychać muzykę lub inne dźwięki
- c) musisz czuć się wygodnie, dekoncentruje Cię działalność i ruchy innych osób
6) Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok?
- a) patrzysz na twarz rozmówcy i tego samego oczekujesz od niego
- b) spoglądasz krótko na rozmówcę, po czym Twój wzrok wędruje na prawo i lewo
- c) patrzysz na wyraz twarzy rozmówcy, po czym spoglądasz w dół lub w bok
7) Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje?
- a) zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie
- b) lubisz wokół siebie bodźce słuchowe, gdy jest za cicho, nucisz, głośno mówisz itp.
- c) nie potrafisz siedzieć nieruchomo, wiercisz się, niespokojnie ruszasz nogami
8) Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś Cię uczy?
- a) słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych
- b) czytania po cichu, bez żadnych słownych wyjaśnień czy dyskusji
- c) niemożności rysowania czy pisania, patrzenia i słuchania w bezruchu
9) Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej:
- a) widząc je
- b) słysząc je
- c) zapisując je
WYNIKI:
Liczba odpowiedzi a)………………Wzrokowcy
Liczba odpowiedzi b)……………….Słuchowcy
Liczba odpowiedzi c)……………….Czuciowcy/ Kinestetycy
Charakterystyka stylów uczenia się
Wzrokowiec
- Wzrokowcy często pamiętają twarze, ale nie pamiętają imion; chętnie robią własne notatki; ich pismo jest zwykle czytelne i przejrzyste, stosują prawidłowe odstępy i kształt liter;
- Wzrokowcy mają bujną wyobraźnię i potrafią kreować w wyobraźni szczegółowe obrazy; posiadają zdolność do myślenia obrazowego; chętnie wykonują w głowie operacje przestrzenne;
- Kiedy się uczą, nie zwracają uwagi na odgłosy, ale ich uwagę zakłócić bałagan i ruch. Zwykle wodzą wzrokiem za wykładowcą.
- Ich wypowiedzi są na ogół dobrze przemyślane i z góry zaplanowane; chętnie zapisują swoje myśli i lubią robić listy „to do”.
- Posiadają wrodzoną umiejętność czytania diagramów, map, schematów, tabel. Dobrze rozpoznają kolory i umiejętnie je ze sobą komponują;
- Gdy wzrokowiec się nudzi i jest nieaktywny, wpatruje się w dal, rysuje lub znajduje sobie coś do oglądania.
- Wzrokowcy często są zamknięci w sobie. Ich emocje zdradza mimika: kiedy wpadają w złość, “zabiliby wzrokiem”, łatwo płaczą, a kiedy są w dobrym humorze, szeroko się uśmiechają.
- Wzrokowcy dbają o swój wygląd; na ogół są bardzo schludni i cenią sobie porządek.
- Muzyka ich nie wzrusza, ale na sztuki plastyczne reagują żywo, interesują się więc malarstwem, plakatem, grafiką, rzeźbą; takie dzieła sztuki mogą u nich wywołać głębokie wzruszenie; mają wrodzoną zdolność do szczegółowej analizy dzieł plastycznych.
- Wzrokowcy nie mówią dużo, chętnie stosują metafory; raczej należą do ludzi cichych. Łatwo tracą uwagę i cierpliwość, gdy zmusza się ich do dłuższego słuchania; często źle dobierają słowa i są zbyt bezpośredni. Wzrokowca łatwo rozpoznasz po jego języku; będzie używał podobnych wyrażeń: widzę teraz, jak to zrobić; nie widzę tego; teraz to jest dla mnie jasne; to jest dla mnie mało przejrzyste; to wygląda całkiem nieźle; nie widzę celu tej rozmowy
- Wzrokowiec uczy się korzystając z kolorowych plansz, wykresów. Myśląc ma tendencję do spoglądania w górę, słuchając potrzebuje kontaktu wzrokowego z mówcą. Ma dobrą pamięć do wizualnych elementów (do materiału wydrukowanego, narysowanego). Ucząc się siedzi dość spokojnie, zazwyczaj szybko mówi. Komunikaty werbalne zamienia na obraz. Uczy się szybko jeżeli informacje są uporządkowane. Gdy mówi jest dobrze widoczny. Zwraca uwagę na kolor, kształt, ładny wygląd stroju, mieszkania, książki…
- Podczas nauki pamiętaj:
– stwórz materiał graficzny tego co się uczysz
– sporządzaj mapy myśli
– wyobrażaj sobie dany problem i sposób jego rozwiązania
– rób notatki, używaj cienkopisów, mazaków, zakreślaczy
- Podczas nauki języków obcych pamiętaj:
– sporządzaj rysunki – znaczenia danych słówek
– sporządzaj mapy myśli
– zapisuj nowo poznane słowa
– sporządzaj karteczki, notatki, z nieznanymi słowami, naklejaj je na miejsca, na które często patrzysz
– wyobrażaj sobie to słowo i jego znaczenie
– omawiaj scenki i rysunki
– wyobrażaj sobie siebie mówiącego w obcym języku
– staraj się dużo pisać w obcym języku
– czytaj obcojęzyczne książki, czasopisma
Słuchowiec
- Słuchowiec pamięta, co usłyszał, a nie to, co widział, czy robił. Schematy, plansze, mapy mentalne na nie wiele mu się zdadzą. Dla ludzi, u których dobrze rozwinięta jest inteligencja muzyczna, słuch jest najważniejszym zmysłem. Dlatego kluczem do sukcesu jest dobry wykładowca i uważne słuchanie na lekcji, wykładu. Ilość zapamiętanych informacji z uważnie wysłuchanego wykładu jest ogromna i daleko wykracza, poza możliwości pozostałych typów inteligencji.
- Słuchowiec często ma jednak poważny problem z ortografią, rozpoznaje bowiem słowa poprzez wymówienie poszczególnych głosek. Również nauka pisania początkowo sprawia mu spore trudności.
- Słuchając wykładu, cicho powtarza słowa wykładowcy lub potakuje głową.
- Zapamiętanie następuje poprzez głośne powtarzanie materiału.
- Słuchowiec myśli słowami i dźwiękami; wypowiada się po cichu i nie zwraca uwagi na detale. Charakterystyczne dla niego jest „głośne myślenie”, nucenie pod nosem, powtarzanie poleceń, sprawiających mu trudność intelektualną.
- Słuchowiec na ogół ma dobrą pamięć muzyczną i może mieć słuch absolutny. Inteligencja muzyczna sprawia jednak, że hałas i dźwięki istotnie zakłócają jego uwagę.
- Lubi rozmawiać ze sobą lub innymi o konkretnych sytuacjach; często na głos rozważa wszystkie za i przeciw. Wypowiadając się, chętnie stosuje długie, powtarzające się opisy Niezależnie od nastroju dużo mówi. W złości ma skłonności do wybuchów krótkotrwałych słowotoków. Swój stan emocjonalny wyraża nie tylko poprzez słowa, ale również, a nawet wręcz przez barwę głosu, prozodię, tempo. Wrażliwość na dźwięki pozwala mu właściwie odczytać emocje, zdradzane przez dźwiękowe komunikaty niewerbalne, towarzyszące wypowiedzi jego rozmówcy.
- Słuchowiec nadaje się na powiernika, lubi słuchać, często jednak przerywa rozmówcy, by wtrącić swoje zdanie. Gdy poznaje nowych ludzi, dobrze zapamiętuje imiona, ale zapomina twarzy.
- Jeżeli chodzi o sztukę, to zdecydowanie preferuje muzykę, na którą jest bardzo wrażliwy, ale mimo tego, że sztuki plastyczne mniej go poruszają zawsze można liczyć na jego udział w dyskusji; analizując dzieło sztuki, zwykle pomija istotne szczegóły, ale potrafi spojrzeć na dzieło holistycznie.
- Inteligencja muzyczna jest łatwa do usłyszenia w języku słuchowca: to brzmi nieźle; żyją w harmonii; on jest taki głośny; muszę to usłyszeć; muszę się w to lepiej wsłuchać; jesteś zbyt hałaśliwy.
- Uczy się zazwyczaj słuchając, mówiąc na głos. Potrzebuje ciągłych bodźców słuchowych, ale podczas nauki preferuje ciszę, bodźce słuchowe mogą nadmiernie koncentrować jego uwagę. Gdy mówi jest dobrze słyszany. Nie potrzebuje kontaktu wzrokowego z rozmówcą. Ma dobrą pamięć do dialogów, muzyki, dźwięków…
- Podczas nauki pamiętaj:
– twórz mapy myśli i na głos omawiaj jej elementy
– czytaj tekst na głos
– dyskutuj z kimś o danym problemie, wytłumacz go i pozwól sobie go wytłumaczyć
– ucz się w ciszy, muzyka czy inne hałasy mogą nadmiernie koncentrować Twoją uwagę
- Podczas nauki języków obcych pamiętaj:
– staraj się dużo mówić w obcym języku
– stwarzaj obcojęzyczną atmosferę
– wypowiadaj na głos nieznane słowa, zwracając uwagę na ich wymowę
– nagrywaj nieznane słówka/zwroty i odtwarzaj je
– oglądaj obcojęzyczne filmy, słuchaj obcojęzycznej stacji radiowej, śpiewaj obcojęzyczne piosenki
Ruchowiec/Czuciowiec/Kinestetyk
- Kinestetyk uczy się przez ruch, wrażenia skórne (dotyk, nacisk, temperatura), wykonywanie i bezpośrednie zaangażowanie. Pamięta to, co zrobił, a nie to, co zobaczył, czy usłyszał. Ma istotnie ograniczoną wyobraźnię. Wyobraźnię uruchamia ruch, nie rejestrują wizualnej i słuchowej części prezentacji. Żeby utrzymać uwagę, musi często zmieniać pozycję ciała i się poruszać. Myślenie przychodzi mu łatwiej, gdy pozostaje w ruchu. Swoje problemy rozwiązuje, będąc aktywnym fizycznie, choćby manipulując jakimś drobnym przedmiotem.
- Czytanie nie jest ulubionym zajęciem kinestetyka. Do zniesienia są teksty krótkie i mające wartką akcję. Podczas czytania wierci się i porusza. Kinestetyk często ma trudności z ortografią; musi napisać słowo, aby upewnić się co do poprawnej pisowni. Na początku bardzo szybko uczy się pisać, jednak gdy litery maleją i odległości między nimi maleją, wyniki nauki pisania pogarszają się.
- Czuciowiec często jest impulsywny; kiedy się ucieszy, chętnie podskoczy z zadowolenia; kiedy ma dobry humor, chętnie się przytula i lubi dotykać. Gdy kinestetyk wpada w złość, potrafi tupać, szturchać, rzucać przedmiotami i żywo wymachiwać rękami. Jego reakcje są zazwyczaj błyskawiczne. Nie jest odporny na wpływ otoczenia.
- Podczas słuchania i mówienia żywo gestykuluje. Kinestetyk nie nadaje się na powiernika, bo jest kiepskim słuchaczem. Kiedy zmusza się go do dłuższego słuchania, szybko traci zainteresowanie. Kiedy bierze udział w rozmowie stoi blisko swojego rozmówcy.
- Mimo stosunkowo sporej dbałości o wygląd kinestetyk szybko przestaje wyglądać schludnie. Daje tu znać o sobie jego ruchliwa natura.
- Na muzykę żywo reaguje ruchem, preferuje jednak rzeźbę, gdy może jej dotknąć. Z reguły sztuka nie wywołuje u niego dużych emocji i nie lubi o niej rozmawiać.
- Język kinestetyka wygląda następująco: trzeba nim potrząsnął; gładko poszło; to jest ciężkie do zrozumienia; to mi leży na wątrobie; ciepłe słowa; nie bądź taki miękki; szorstko się z nim obszedł.
- Podczas nauki swobodnie rozsiada się, bawiąc się długopisem czy innym przedmiotem. Jest zaangażowany w aktywność ruchową, uczy się gdy ciało jest w ruchu. Gdy coś się dzieje ciekawego w otoczeniu wodzi za tym wzrokiem. Ma dobrą pamięć do działań i ruchów ciała.
- Patrząc na innych odczytuje ich mowę ciała. Lubi pracować w środowisku przyjaznym fizycznie i emocjonalnie.
- Podczas nauki pamiętaj:
– sporządzaj plan pracy
– odgrywaj scenki
– twórz wizualizację tego, czego się uczysz
– jak się uczysz spaceruj, idź do parku
- Podczas nauki języków obcych pamiętaj:
– odgrywaj scenki w obcym języku
– czytaj nieznane słówka będąc w ruchu
– bierz do ręki przedmioty, których znaczenie w obcym języku chcesz zapamiętać
– gestykuluj podczas mówienia w obcym języku
